قال امیر المؤمنین علیه السلام : مَن لَم يَتَّعِظْ بالنّاسِ وَعَظَ اللّه‏ُ النّاسَ بهِ .   /   (غرر الحكم : ۸۹۳۱ )

هر كه از مردم پند نگيرد ، خداوند او را مايه پند مردم قرار دهد .

  میزان!

خدای تبارک و تعالی، یک میزانی در قرآن کریم قرار داده است که با آن میزان ما باید خودمان را و دیگران را بشناسیم. می فرماید که: اللَّهُ ولیُّ الَّذینَ آمَنوُا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ الَی النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا اوْلیاؤُهُمُ الطّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ الَی الظُّلُماتِ. میزان در مؤمن و غیر مؤمن؛ مؤمن واقعی و غیر مؤمن این است که کتاب خدا می فرماید که چنانچه مؤمن است، خدای تبارک و تعالی ولیّ اوست، و مؤمنین را خدای تبارک و تعالی از همه ظلمتها، از همه تاریکیها، از همه چیزهایی که انسانها را محجوب می کند از حق تعالی، از همه اینها اخراج می کند و در نور وارد می کند. این انسانی که در اینجا غرق حجابهاست، غرق ظلمات است، اگر ایمان واقعی بیاورد، از همه انواع ظلمات، خداوند او را خارج می کند و به نور وارد می کند. یک قلب ظلمانی که در این عالم تمام چیزهایش حجاب است برای او، این حجابها را خدای تبارک و تعالی، یکی پس از دیگری برمی دارد و نور را به جای آنها می گذارد، که نور مطلق همان جمال خودش هست. ما اگر بخواهیم خودمان را بسنجیم و کسانی که مدعی هستند بسنجیم، باید ببینیم که این میزان؛ این دو تا میزانی که خدای تبارک و تعالی برای معرفی مؤمنها و غیر مؤمنها فرموده است، در خودمان هست یا نیست. به مجرد اینکه من یا شما ادّعا کنیم که ما مؤمن به اللَّه هستیم، تا آن محکی که خدای تبارک و تعالی قرار داده است در ما نباشد یک ادعای پوچی است. ببینیم که ما از اولیای خدا هستیم و خدا ولیّ ماست، یا از اولیای طاغوت هستیم و طاغوت ولیّ ماست.

[ صحیفه نور، ج ۱۲، ص ۱۲۴]

آتشى نفرستيد که همة آنها را بسوزانيد!

 در روایتی چنین وارد شده که رسول گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم در تبیین ثواب تسبیحات اربعه فرمود:مَن قالَ: «سُبحانَ اللَّهِ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ، وَمَن قالَ «الحَمدُ للَّهِ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ، وَمَن قالَ: «لا إِلهَ إِلّا اللَّهُ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ، وَمَن قالَ: «اللَّهُ أَكبَرُ» غَرَسَ اللَّهُ لَهُ بِها شَجَرَةً فِي‌ الجَنَّةِ. هر كس سبحان اللَّه بگويد، خداوند در برابر آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد، و هر كس الحمد للَّه بگويد، خداوند به ازاى آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد، و هر كس لا إله إلّااللَّه بگويد، خداوند به ازاى آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد، و هر كس اللَّه‌أكبر بگويد، خداوند به ازاى آن، يك درخت در بهشت برايش مى‌كارد. وقتی شما این اذکار را به زبان جاری کردید تعدادی درخت در آنجا دارید.یک نفر گفت: اى پيامبر خدا! درخت‌هاى ما در بهشت، فراوان‌اند! حضرت فرمودند: نَعَم، وَلَكِن إِيّاكُم أَن تُرسِلُوا عَلَيها نِيراناً فَتُحرِقُوها، وَذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عز و جل يَقُولُ: ﴿يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ﴾. بله؛ ثواب الهی را بدست می آورید با اعمال صالح ، هر عمل صالحی را انجام می دهید یک ثواب الهی برای شما نوشته می شود، امّا مشروط به اینکه آتشى نفرستيد که این (ها) را بسوزانيد؛ چرا كه خداى عز و جل مى‌فرمايد: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا و از پيامبر، فرمان بريد و اعمالتان را از بين نبريد.

[ ثواب الأعمال، شیخ صدوق، ص۲۶ / شرح حدیث از امام خامنه ای (مدظله العالی) ،۹۵/۱۰/۲۶ ]

غلام با خواست چکار؟!

از بزرگی نقل شده که سبب بیداری او از خواب غفلت و کوشش در تحصیل معرفت و بندگی ، کلام غلامی بود. روزی در بازار برده فروشان غلامی را دید و خواست آن را بخرد، پس نزد او آمد و گفت نام تو چیست؟ گفت هر چه بخوانی!
 پرسید تو را بخرم، گفت: اگر بخواهی .
 پرسید، خوراک تو چیست؟ گفت: هر چه بخورانی .
پرسید لباست چیست؟ گفت: هر چه بپوشانی .
 از مسکنش پرسید، گفت: هر جا که جا دهی،
گفت: ای غلام، این چه پاسخ هایی است؟!
 غلام گفت: آقا! غلام با خواست چکار؟!
 آن شخص متنبه شد و بر سر خود زد و گفت: ای کاش یک روز در عمرم با مولای حقیقی ام، این چنین بودم.

[ محمد لک آبادی ، پای درس عارفان ، قم ، آخرین وصی، چاپ دوم ، ۱۳۹۳ ، ص ۵۹.]

صلاح در مهمان شدن است !

 ما در دنیا و آخرت میهمان خدا هستیم .آداب میهمانی را باید رعایت کرد .باید در بدو ورود صاحب خانه را ملاقات کرد، بعد هر جا که گفت بنشین نشست و هرچه پذیرایی کرد بهره برد و به صاحب خانه فرمان نداد و جز آنچه آماده کرده نخواست و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست و آرزوی مالکیّت آنها را نکرد. ... تنها و ظیفه مهمان این است که هر چه هم به او داد بگیرد و نگوید کم است یا چیزی دیگری می خواهم. از مهمان بابت آنچه در مهمانی خورده است سئوال و مؤاخذه نمی کنند مهمان نه در دنیا و نه در آخرت حساب و کتاب ندارد ، پس صلاح در مهمان شدن است که خیر دنیا و آخرت در آن است. هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد .در زندگی ، خودت را مهمان خدا بدان تا راحت شوی .

 [ حاج اسماعیل دولابی ، مصباح الهدی ،ص ۴۵ ]

 ندارد دَمَت در درونم اثر / که دارم ز حال درونت خبر!

 ندارد دَمَت در درونم اثر / که دارم ز حال درونت خبر
 تو ای خواجه، هستی چو محتاج پند / نباشد به کس، پند تو سودمند.
 ... یک آیه در قرآن هست در مذمّت علمایی که به مردم می گویند. اما خودشان به گفته هایشان عمل نمی کنند. که : «كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ». " یعنی " از حیث غضب. نزد خدا ، بزرگ است که چیزی بگویید که به آن عمل نمی کنید.این آیه علمایی را مذمّت می کند که مردم را ارشاد می کنند. در منبر ها سخنرانی ها می کنند. که دنیا بد است. دنیا فلان است . اما وقتی انسان به خانه آنها می رود. می بیند که بَه چه قالی هایی!چه مبل و صندلی هایی! چه لوسترهایی!چه سنگ مرمری! همه اش از عرفان و خدا می گوید. امّا خانه اش به این حرفها نمی خورد. انشاء الله شما این جور نباشید. " آشیخ محمد حسین زاهد " که از عرفان و زهد می گفت . وقتی به خانه اش هم می رفتی. می دیدی که خانه اش هم با حرف هایش یکی است. دو تا اتاق اجاره ای داشت. با دوتا گلیم. یا وقتی به خانه " آشیخ جواد خراسانی " می رفتی. گلیم توی اتاقش انداخته بود. علمای سابق زندگی خیلی ساده ای داشتند. پس این آیه را حفظ کنید که : «كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ». " یعنی " از حیث غضب. نزد خدا بزرگ است که چیزی بگویید که به آن عمل نمی کنید. "پس کسی که خدا بیشتر به او غضب می کند. آن کسی است که چیزی را بگوید که خودش به آن عمل نمی کند. خدا کند که ما این گونه نباشیم. خدا کند که ما هر چه به مردم می گوییم. خودمان به آن عمل کنیم. والا اگر عمل نکنیم. این آیه در مذمّت ماست. این آیه را گاهی بخوانید. خودتان به خودتان خطاب کنید که : "مبادا ما مردم را نصیحت کنیم که به نامحرم نگاه نکنید. اما خودمان نگاه کنیم. غیبت نکنید.اما خودمان غیبت کنیم. محبت دنیا نداشته باشید. اما خودمان محبت دنیا داشته باشیم. به مردم بگوییم. اما خودمان عمل نکنیم. "

[ گناهان کبیره، آیت الله مجتهدی تهرانی ]

جامعه ایده آل !

 پرسیدم : « علی آقا ، شنیدم بچه های لشگر انصار شما رو خیلی دوست دارن. می گن شما از توی زندانیا جرم بالاها و اعدامیا رو می بَرید جبهه و اون قدر روشون کار می کنید که یه آدم دیگه ای می شن! » علی آقا لبخندی زد و پرسید : « از کی شنیده ی ؟» با افتخار و غرور جواب دادم : « خُب شنیدهم دیگه . » بعد خیلی با ادب مثل گزارشگر ها پرسیدم : « این آدما خطرناک نیستن؟ تا به حال مشکلی براتون پیش نیاورده ان ؟» علی آقا با اطمینان گفت : « نه اصلاً و ابداً . من به نیروهام همیشه می گم ... شما هم نیروی خودی شدید. اخلاق تو یه جامعه حرفِ اولِ میزنه. اگه ما روی اخلاقیات خوب کار کنیم،جامعة ایده آلی داریم . اگه اخلاق افراد یه جامعه اسلامی درست باشه ، کشور مدینة فاضله می شه. ما باید وارد قلب و دل مردم جامعه بشیم تا مملکت در مسیر الهی قرار بگیره. من سعی می کنم با نیروهام این طوری باشم و تنها چیزی هم که تو زندگی خیلی خوشحالم می کنه اینه که یه آدمی که در مسیر اشتباه راه می رفته بیارم تو مسیر اصلی و الهی. امام فرمودن : جبهه دانشگاه آدم سازیه. اگه ما پیرو خط امامیم،باید عامل به فرمایش های امام باشیم. »

[ گلستان یازدهم ، خاطرات همسر سردار شهید علی چیت سازیان، تهران سوره مهر ، چاپ سوم ، ۱۳۹۵ ، ص ۱۱۷ و ۱۱۸. ]

یک استفتاء

سوال: اگرشرکای من حسابِ سالِ خمسی نداشته باشند، تکلیف من چیست؟
جواب:  بر هر يک از شرکاء واجب است که حقوق شرعی سهام خود را بپردازند و اگر بقيه شريک‌ها آن را پرداخت نمی‏‌کنند شما بايد به وظيفه خود عمل نموده و خمس خود را پرداخت کنيد.

[برگرفته از استفتائات امام خامنه‌ای در پایگاه Khamenei.ir ]