پرسش بیست و هشتم: چرا صالحان، گرفتار مشكلات هستند و مجرمان و گنهكاران، در رفاه به سر می‏برند؟


چرا صالحان، گرفتار مشكلات هستند و مجرمان و گنهكاران، در رفاه به سر می‏برند؟
از آنجا كه خداوند اولیاى خود را دوست دارد، لذا اگر خلافى كنند، فوراً آنان را با قهر خود می‏گیرد تا متذكّر شوند، چنانكه خداوند در قرآن می‏فرماید: اگر پیامبر سخنى را كه ما نگفته‏ایم به ما نسبت دهد، با قدرت او را به قهر خود می‏گیریم: «لو تقوَّل علینا بعضَ الاقاویل لأخذنا منه بالیمین»( سوره حاقّه، آیه ۴۴ - ۴۵) و همچنین اگر مؤمنین خلافى كنند، چند روزى نمیگذرد مگر آنكه گوشمالى می‏شوند. امّا اگر نااهلان خلاف كنند، خداوند به آنان مهلت مى‏دهد و هرگاه مهلت سرآمد، آنان را هلاك مى‏كند: «و جعلنا لمهلكهم مَوعداً»( سوره كهف، آیه ۵۹) و اگر امیدى به اصلاحشان نباشد، خداوند حسابشان را تا قیامت به تأخیر میاندازد و به آنان مهلت می‏دهد تا پیمانه شان پر شود. «انّما نُملى لهم لیزدادوا اثماً»( سوره آل عمران، آیه ۱۷۸) به یك مثال توجه كنید: اگر قطره‏اى چاى روى شیشه عینك شما بریزد، فوراً آن را پاك می‏كنید. امّا اگر قطره‏اى چاى روى لباس سفید شما بچكد، صبر میكنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض كنید. و اگر قطره‏اى روى قالى زیر پاى شما بچكد، آن را رها مى‏كنید تا مثلاً شب عید به قالى شویى ببرید. خداوند نیز با هركس به گونه‏اى رفتار مى‏نماید و بر اساس شفّافیّت یا تیرگى روحش، كیفر او را به تاخیر می‏اندازد.