درميان صحابه رسول گرامي(ص) صحابي بلند اختر و پاكيزه گوهري به نام «عثمان بن مظعون» بود كه در اخلاص و اطاعت، فردي يگانه و عنصري نمونه، و در كار عبادت منحصر به فرد شمرده مي شد. وي در مقام رياضت چنان بود كه بهره دنيايي و حقوق طبيعي و شرايط ادامه حيات مادي خود را از ياد مي برد و به دست فراموشي مي سپرد و دراين راه چندان پيش رفت كه براي رهايي از فكر و شر وسواس، بر آن شد كه خود را «خصي» سازد تا خاطرش را از انديشه مسائل جنسي برهاند. روزي پيامبراعظم(ص) به حجره يكي از همسران خود درآمد و چند تن از زنان مدينه را ديد كه در آنجا انجمني تشكيل داده و به بحث و گفت وگو درباره مسائل مربوط به وظايف زن مسلمان پرداخته اند. در اين ميان نگاه حضرت به يكي از آن بانوان افتاد كه آثار افسردگي و نشان پژمردگي در سيمايش نمايان و روزگارش حاكي از وضعي آشفته و بي سامان بود. قلب ژرف و ضمير حساس پيامبر(ص) از افسردگي و تاثر آن زن به شدت بيازرد و چون از حال و كار و علت ملال و شوريدگي روزگارش پرسيد، گفتند: او همسر «عثمان بن مظعون» است و افسردگي اش بدان سبب است كه شوهرش او را از نظر انداخته و يكسره به عبادت پرداخته است. همه شب را به نماز مي ايستد و همه روز را روزه مي گيرد. پيامبرگرامي(ص) طاقت تحمل نيافت و به ديدن فرزند مظعون شتافت و فرمود: «آيا تو به من تأسي و اقتدا نمي كني؟ « عثمان گفت: «پدر و مادرم فدايت چه رخ داده؟ چه چيز خاطر عزيزت را رنجانده است؟» حضرت فرمود: آيا روز را روزه و شب را به تهجد مي گذراني؟ پسر مظعون گفت: آري. فرمود: چنين مكن، زيرا بدنت را به تو حقي و همسرت را نيز بر تو حقي است. عثمان، اندرز و فرمان پيامبر(ص) را اطاعت كرد و مقرر داشت تا حق همسرش را ادا كند. بامداد روز بعد، همسر عثمان بن مظعون شاد و خندان چون نوعروسي رعنا با لباسي خوش بوي و زيبا به خانه پيامبر(ص) و حجره همسر حضرت درآمد و زناني كه ديروز او را چنان افسرده و دل مرده اش ديده بودند، درميان گرفتند، و با شگفتي گفتند: در اين مدت كوتاه چه اتفاقي افتاده است؟ زن درحالي كه از اعماق دل مي خنديد گفت: براي ما همان رخ داده كه براي مردم رخ مي دهد.۱

۱- پيامبر رحمت، ص۱۷۹